काँग्रेसने चिलीच्या माजी राष्ट्राध्यक्षा मिशेल बॅचेलेट यांना ‘इंदिरा गांधी शांतता पुरस्कार’ देऊन एक गोष्ट पुन्हा सिद्ध केली — त्यांना शांतता, सत्य आणि भारताचा सन्मान महत्त्वाचा नाही. त्यांना महत्त्वाचे आहे ते भारतविरोधी सूर आणि मोदी सरकारवर हल्ला करण्यासाठी उपयुक्त ठरणारे परकीय आवाज.
मिशेल बॅचेलेट या कोणत्या भारतप्रेमी नेत्या नाहीत. त्या युएनएचआरसीच्या काळात सातत्याने भारतावर लेफ्ट–लिबरल टूलकिट वापरून हल्ले करत राहिलेल्या, कश्मीरपासून CAA, दिल्ली दंगलींपासून NGOs, शेतकरी आंदोलनापर्यंत प्रत्येक मुद्द्यावर भारताची प्रतिमा मलिन करणाऱ्या व्यक्ती आहेत. अशा व्यक्तीला काँग्रेसकडून पुरस्कार?
हे शांततेचे पारितोषिक नसून भारत-द्वेषाचे पारितोषिक आहे.
चिलीमध्ये त्यांच्या समाजवादी धोरणांनी अर्थव्यवस्था उद्ध्वस्त झाली. चुकीच्या निर्णयांमुळे चिली उजव्या विचारसरणीकडे झुकला. स्वतःच्या देशात अपयशी ठरलेल्या या नेत्याला काँग्रेसने पुरस्कार देणे म्हणजे काँग्रेसची एक जुनी आजारपणाची लक्षणे — भारतातील मतदारांनी नाकारलेलं राजकारण परकीय टीकाकारांच्या माध्यमातून पुन्हा भारतावर लादण्याचा प्रयत्न.
कलम ३७० हटवल्यानंतर बॅचेलेट यांनी भारतावर आंतरराष्ट्रीय स्तरावर टीका केली. त्यांनी कधीच सांगितले नाही की कश्मीरला अखेर समान अधिकार मिळाले. पण काँग्रेसने त्यांच्या निवडक आणि एकांगी टीकेला सोन्याहून पिवळे मानत भारत लोकशाहीविरोधी असल्याचा खोटा दावा केला. देशाच्या निर्णायक निर्णयाविरुद्ध परकीय टीका — आणि काँग्रेसचा उत्साह — हेच त्या काळात दिसले.
दिल्ली दंगलीतही बॅचेलेट यांची भूमिका तशीच — एकांगी, तथ्यहीन आणि भारताला असहिष्णू ठरवणारी. काँग्रेसनेही त्याचा पूर्ण राजकीय उपयोग केला. सत्याचा उपयोग नाही, सुविधाजनक खोट्याचा उपयोग — ही काँग्रेसची ओळख बनली आहे.
CAAविरोधात तर बॅचेलेट यांनी भारताच्या सर्वोच्च न्यायालयात याचिकाच दाखल करण्याचा प्रयत्न केला — हा भारताच्या सार्वभौमत्वावर थेट आघात होता.
परंतु काँग्रेसने यावरही चुप्पी साधली. कारण परकीय व्यक्तीने भारताला धडा शिकवावा, हा काँग्रेसचा मानसिकतेचा पाया आहे.
NGO, “सामाजिक कार्यकर्ते”, परकीय निधी आणि त्यातून होणाऱ्या राष्ट्रविरोधी मोहिमांबाबत बॅचेलेट यांनी नेहमीच सुरक्षा धोक्यांकडे डोळेझाक केली. काँग्रेसने मात्र तेच मत उचलून धरून भारताच्या घटनात्मक संस्थांना बदनाम करण्याचा प्रयत्न केला.
शेतकरी आंदोलनादरम्यान त्यांनी केलेले दावे अर्धवट माहितीवर आधारित आणि दिशाभूल करणारे होते. पण काँग्रेसला सत्यापेक्षा परकीय समर्थनाचे मूल्य जास्त असल्याने त्यांनी पुन्हा तिच्या टीकेला भारतीय सरकारविरोधी हत्यार बनवले.
“भारतात नागरिकांचे स्वातंत्र्य धोक्यात आहे” — हा दावा तर हास्यास्पद. जगातील सर्वाधिक मुक्त, ऊर्जावान आणि गजबजलेले सार्वजनिक क्षेत्र भारतात आहे. पण भारताच्या यशाकडे डोळेझाक करणे आणि दोषारोप करणे हे बॅचेलेटचे काम, आणि तेच काम काँग्रेसला मदत करत असल्याने ते आनंदाने स्वीकारणारे — हे वास्तव आहे.
अल्पसंख्याकांविषयीची त्यांची मांडणी ही काँग्रेसच्या निवडणूक अजेंड्याची प्रतिकृती — “भारतीय मुस्लिम कायम भीतीत आहेत” हा बनाव. देशात लाखो लोक कल्याणकारी योजनांचा लाभ घेत आहेत, संधी वाढत आहेत, पण काँग्रेसला तिचेच जुनाट राजकारण पुढे ढकलण्यासाठी परकीय नेत्यांची विधानं हव्यात.
महत्त्वाचे म्हणजे, मिशेल बॅचेलेट यांनी भारतातील प्रचंड सकारात्मक बदलांकडे कधीच पाहिले नाही, कारण त्यांना फक्त नकारात्मक कथा रचायच्या होत्या. आणि काँग्रेसला त्या नकारात्मक कथाच सोयीच्या होत्या, आहेत.
प्रश्न अगदी सोपा आहे — भारतविरोधी भूमिका घेणाऱ्या व्यक्तीला काँग्रेस पुरस्कार का देते?
उत्तरही तितकेच सोपे — जनतेसमोर टिकू न शकणारा काँग्रेस आता भारतावर हल्ला करण्यासाठी परकीय लोकांच्या टीकेवर जगतो.
खरं तर हा पुरस्कार मिशेल बॅचेलेटसाठी कमी आणि काँग्रेससाठी जास्त उघड करणारा आहे.
एकीकडे भाजप भारताची जागतिक प्रतिष्ठा वाढवत आहे, तर दुसरीकडे काँग्रेस भारताचे नाव खराब करणाऱ्यांना गौरवित आहे.
जनता सुज्ञ आहे. ती बघत आहे — कोण भारतासाठी उभं आहे, आणि कोण भारताविरोधात उभं आहे.
